اگر سرمایه‌گذاری خطرپذیر را افزایش داده‌اید، باید به خودتان بپردازید

منو ببخش ولی این پست احتمالاً کمی مزخرف خواهد بود.

امروز صبح با بنیان‌گذار تماس گرفتم. او برای جمع‌آوری پول بیرون آمده است، و از یک سرمایه‌گذار برگه دوره دریافت کرده است (آی!)، اما سرمایه‌گذار پیشنهاد کرد که بنیانگذار و هم بنیان‌گذارش نباید حقوق بگیرند. سرمایه‌گذار استدلال می‌کرد که بنیان‌گذاران «برای حقوق صاحبان سهام کار می‌کنند» و سرمایه‌گذاری او نباید به تیم موسس برود.

این، خانم ها و آقایان، یک هوگواش مطلق است. حالا، اگر این یک اتفاق مجزا بود، ممکن است آن را به عنوان یک سرمایه گذار بی‌سرنخ بنویسم. با این حال، از آنجایی که فضای جذب سرمایه در حال تغییر است، سرمایه‌گذاران بیشتری را می‌شنوم که چیزهایی مانند “برای تمدید باند خود، باید از ما پول جمع کنید، اما به خودتان پرداخت نکنید.”

به معنای واقعی کلمه به همین دلیل است که شما پول جمع می کنید

تمام هدف جمع آوری پول این است که سریعتر پیش بروید و ریسک شرکت خود را به صورت مرحله ای کاهش دهید. در مرحله قبل از کاشت، خطر زیادی وجود دارد زیرا بسیاری از چیزها ناشناخته هستند: آیا محصول کار خواهد کرد؟ آیا می توانید مشتری پیدا کنید؟ آیا آنها هزینه محصول را پرداخت می کنند؟ و غیره.

با این حال، خطر دیگری برای شرکت وجود دارد: در یک استارت‌آپ در مراحل اولیه، بنیانگذاران نمی‌توانند تمرکز خود را از دست بدهند. من باید یک دکمه قرمز بزرگ روی میزم داشته باشم که صدای خدا را فریاد بزند “تمرکز!” در بنیانگذاران استارتاپ که من توصیه می کنم. این چالش شماره 1 برای اکثر استارتاپ ها است.

منطقی است: فرصت‌ها همه جا هستند و افراد کارآفرین، خوب، کارآفرین هستند. منطقی است که آنها وسوسه شوند که گزینه های خود را تا آنجا که ممکن است باز نگه دارند.

اما می دانید یکی از بزرگترین عوامل حواس پرتی چیست؟ توانایی پرداخت رهن، اجاره، پرداخت ماشین یا محموله بعدی Huel را ندارید. به عنوان یک بنیانگذار، وظیفه شما این است که روی ایجاد استارتاپ تمرکز کنید تا در سریع ترین زمان ممکن موفق شود.

به عنوان یک سرمایه گذار در این استارت آپ ها، این است شما وظیفه کمک به استارتاپ برای رسیدن به آن نقطه در کمترین زمان ممکن است. گفتن به بنیانگذاران مبنی بر اینکه حقوق نگیرند در سطوح مختلف به طرز شگفت انگیزی نتیجه معکوس دارد.

یک اخطار: این بدان معنا نیست که بنیانگذاران باید بیشتر از نرخ های بازار به خود پرداخت کنند. با این اوصاف، اگر توسعه‌دهنده‌ای با تجربه هستید و از استخدام‌کنندگان فیس‌بوک تماس می‌گیرید که به شما دستمزد 250000 دلاری می‌دهند، مفید نیست. در یک روز خوب، نه گفتن آسان است، اما حدس بزنید چیست؟ زندگی یک کارآفرین سخت است و روزهای نه چندان خوب زیادی خواهد داشت. در برخی از آن روزها، دست زدن به حوله و گرفتن چک می تواند بسیار وسوسه انگیز به نظر برسد.

آنچه را که نیاز دارید به خودتان بپردازید و آن را به اندازه کافی بسازید تا به راحتی بگویید: «خب، من می‌توانم در فیس‌بوک درآمد بیشتری کسب کنم، اما در اینجا روی چیزی کار می‌کنم که به آن اعتقاد دارم.» به عبارت دیگر: اگر نرخ بازار شما 250,000 دلار در سال است و می توانید با پرداخت 150,000 دلار به خود، امور مالی خود را کارآمد کنید، آن قدر به خودتان بپردازید و نقاط عطفی را تعیین کنید که به شما امکان می دهد حقوق خود را به نرخ بازار نزدیکتر کنید. اگر این نقاط عطف با درآمد یا سایر اهداف مالی مرتبط باشد، بهتر است.

این را برای اندازه امتحان کنید: «در حال حاضر 3 میلیون دلار جمع‌آوری می‌کنم و به محض اینکه بودجه بسته شد، 130000 دلار به خودم حقوق می‌پردازم. هنگامی که سه ماه متوالی به 300,000 دلار ARR رسیدیم، 30,000 دلار پاداش به خود خواهم پرداخت و حقوق خود را به 150,000 دلار در سال افزایش خواهم داد. زمانی که سه ماه متوالی به یک میلیون دلار رسیدیم، 50000 دلار پاداش به خودم می‌پردازم و حقوقم را به 250000 دلار در سال افزایش می‌دهم.


در اینجا چهار دلیل دیگر وجود دارد که چرا باید به آن سرمایه‌گذار بگویید که برگه‌ی مدت خود را تا جایی که می‌خواهد جمع کند و آن را عمیقاً در کابینت بایگانی که نور خورشید را نمی‌بیند، بایگانی کند.

شما برای برابری کار نمی کنید – شما سهام را رها می کنید

سرمایه گذارانی که سعی می کنند به شما بگویند که شما برای سهام کار می کنید کمی بی ادب هستند.

بله، به عنوان یک مؤسس، شما از مزایای واگذاری سهام در شرکت برخوردار هستید. اما زمانی که شرکت را تأسیس کردید، طبق تعریف، شما و هم بنیانگذارانتان مالک 100 درصد بودید. این درصد مالکیت معمولاً با تکامل شرکت شما فقط به یک جهت می رود. وقتی سرمایه جذب می کنید، سهام بیشتری منتشر می کنید و خود را کم می کنید.