پیام فرانسیس هاوگن افشاگر فیس بوک در مورد تأثیر اینستاگرام بر دختران نوجوان صریح بود: مطالعات فیس بوک نشان داد که 13 درصد از نوجوانان بریتانیایی معتقدند اینستاگرام باعث ایجاد افکار خودکشی می شود و 17 درصد از دختران نوجوان می گویند اینستاگرام اختلالات خوردن را بدتر می کند.
با این حال، این آمار تنها بخشی از تصویر بزرگتر در مورد امنیت عمومی نوجوانان آنلاین است.
تخمین زده می شود که روزانه بیش از 500000 شکارچی جنسی در اینترنت فعال هستند. در سال 2020، بیش از 21.7 میلیون گزارش مشکوک به استثمار جنسی از کودکان به مرکز ملی کودکان گمشده و استثمار شده سایبری تیپلاین ارسال شد. گزارش‌های اغوای آنلاین – که جزئیات مربوط به زمان ارتباط شخصی با یک کودک از طریق اینترنت به قصد سوء استفاده از آنها را نشان می‌دهد – نسبت به سال قبل بیش از 97 درصد افزایش یافته است.
گزارش های مربوط به شکارچیان آنلاین در حال افزایش است، اما رفتار شکارچیان آنلاین به قدمت نت اسکیپ است.
خانواده من اولین رایانه شخصی خود را در سال 1999 دریافت کردند. من با پلتفرم های بازی مانند Neopets و Gaia Online شروع به کار کردم. به زودی، من افکار خود را پست می کردم و با سایر کاربران در Myspace و Tumblr ارتباط برقرار می کردم. همانطور که دنیای آنلاین من گسترش یافت، با پیرمردهایی روبرو شدم که تظاهر به نوجوانی می کردند. در یک مقطع زمانی که فقط 12 سال داشتم با یک پسر 17 ساله “رابطه” شروع کردم. البته من در مورد هیچ کدام از اینها صحبت نکردم، بیشتر از سر شرمندگی. من نمی دانستم که در حال آراسته شدن هستم – هرگز این کلمه را نشنیده بودم تا اینکه خودم شروع به انجام کارهای خشونت آمیز جنسیتی کردم.
نظافت ظریف است و برای نوجوانی که با آن آشنا نیست، غیرقابل تشخیص است. یک فرد داماد می کند تا اعتماد و ارتباط عاطفی با کودک یا نوجوان ایجاد کند تا بتواند آنها را دستکاری، استثمار و سوء استفاده کند. این می‌تواند شبیه این باشد که یک نوجوان بزرگتر از وب‌کم درخواست می‌کند و به آرامی کودک یا نوجوان را وادار به انجام کارهای نامناسب می‌کند، مانند چرخیدن برای آنها یا تغییر لباس به چیزی «زیباتر»، یا یک «دوست» دیجیتالی که کسی را تحت فشار قرار می‌دهد تا در سکس سایبری شرکت کند. شکارچیان گاهی اوقات برای به دست آوردن اطلاعات شخصی مانند عکس یا سابقه جنسی وانمود می کنند که یک فرد جوان هستند. آنها سپس این اطلاعات را برای لذت خود به سلاح تبدیل می کنند.
من اخیراً متوجه شدم که CSAM – یا مطالب سوء استفاده جنسی از کودکان – از من در اینترنت وجود دارد. فیلم من ممکن است هنوز روی تلفن همراه قدیمی شخصی یا روی هارد دیسکی باشد که گرد و غبار را جمع می کند. ممکن است روزی در کانال های خصوصی Discords یا تلگرام به اشتراک گذاشته شود.
تجربه فردی من به عنوان یک دختر نوجوان در اینترنت بخشی از چیزی است که باعث شد من یک بررسی پیشینه آنلاین غیرانتفاعی بسازم که به هر کسی امکان می دهد ببیند آیا فردی که با او صحبت می کند سابقه خشونت دارد یا خیر – ایده آل قبل از اولین ملاقات حضوری. ما اخیراً تصمیم گرفتیم که به کاربران 13 ساله اجازه دهیم در آینده به پایگاه داده سوابق عمومی ما دسترسی داشته باشند. در حالی که ممکن است هرگز نتوانیم به طور کامل از استثمار آنلاین کودکان و نوجوانان جلوگیری کنیم، حداقل می‌توانیم آنها را با ابزار و فناوری مسلح کنیم تا بفهمیم آیا فردی که آنلاین ملاقات می‌کنند سابقه رفتار بدی دارد یا خیر.
البته، بررسی پس‌زمینه تنها یک ابزار در زرادخانه ایمنی است – مردم اغلب در مورد نام و هویت خود دروغ می‌گویند. اگر کودکی آراسته می‌شود یا بزرگسالی از او سوء استفاده می‌کند، اغلب این کار را به شیوه‌هایی ناشناس، منزوی و مخفی انجام می‌دهد.
به همین دلیل است که آموزش جوانان در مورد اجتناب از خطراتی که در کمین آنلاین وجود دارد، کلیدی است. این می‌تواند شامل آموزش آنها برای شناسایی پرچم‌های قرمز اولیه مانند بمب‌گذاری عشق، حسادت شدید، فشار دادن مرزها و غیره باشد. همچنین می‌توانیم به جوانان ارتباط برقرار کنیم که یک رابطه سالم، ایمن و توافق‌آمیز چگونه به نظر می‌رسد – با «پرچم‌های سبز» به جای پرچم‌های قرمز. .
مهارت‌های عملی مختلفی وجود دارد که می‌توانیم آنها را در آموزش بچه‌ها نیز بگنجانیم. به آنها بیاموزید که در مورد عکس‌هایی که به اشتراک می‌گذارند و درخواست‌های فالو چه کسانی را می‌پذیرند، گزینش کنند و در صورت ملاقات با افرادی که در زندگی واقعی آنلاین می‌شناسند، یک بزرگسال را بیاورند.
هنگامی که بزرگسالان در زندگی خود به طور آشکار و مداوم در مورد خطرات قرار آنلاین و ارتباطات اینترنتی صحبت می کنند، کودکان و نوجوانان یاد می گیرند که چگونه خطرات را تشخیص دهند. این می تواند راه طولانی برای جلوگیری از ترومای جدی داشته باشد. مکالمات در مورد ایمنی آنلاین، مانند آموزش جنسی، اغلب به والدین واگذار می شود، در حالی که والدین تصور می کنند بچه ها آنها را در مدرسه دارند. هدایت این بحث ها می تواند دشوار باشد، به ویژه برای والدینی که همیشه فرهنگ آنلاین را درک نمی کنند، اما ضروری است که والدین به دنبال منابعی برای آموزش خود باشند.
همانطور که هاوگن اشاره کرد، پلتفرم های آنلاین نیز مسئولیت دارند. بخش های اعتماد و ایمنی در پلتفرم های آنلاین نسبتاً جدید هستند و هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری و بهبود وجود دارد.
در اکثر پلتفرم‌های دیجیتال، ناظران محتوا کم کار هستند، دستمزد کمتری دریافت می‌کنند و آموزش‌دیده نیستند. پلتفرم‌های آنلاین باید حفاظت را بر سود قرار دهند و در آموزش‌های اضافی و حمایت از سلامت روان افرادی که مسئول حفظ امنیت پلت‌فرم‌هایشان هستند سرمایه‌گذاری کنند. با دادن ابزار و زمان لازم به تیم های ایمنی برای تفکر انتقادی در مورد محتوای مشکوک، آنها می توانند وظایف خود را به طور موثر و با دقت اجرا کنند.
اگرچه اینترنت می‌تواند محیط‌هایی ایجاد کند که منجر به سوءاستفاده شود، اما می‌تواند ابزاری قدرتمند برای آموزش جوانان در مورد علائم هشدار دهنده اولیه و واقعیت‌های جهان باشد، از جمله مسلح کردن آنها به دسترسی به اطلاعات درباره افرادی که با آنها آنلاین صحبت می‌کنند.
اقدامات واکنشی برای مبارزه با سوء استفاده – از سیستم عدالت کیفری گرفته تا ناظران پلتفرم – یک باند بر روی زخم خونریزی است. پیشگیری از سوء استفاده جنسی قبل از وقوع، بهترین محافظتی است که می‌توانیم از فرزندانمان انجام دهیم. با قبول مسئولیت – چه به عنوان پلتفرم، چه سیاستمدار یا والدین – در قبال آسیب احتمالی ناشی از آنلاین، می‌توانیم شروع به ایجاد دنیای امن‌تری برای همه ما کنیم.