سخنی که من از بسیاری از استارت‌آپ‌ها می‌شنوم این است که «نیازی به تجدید نظر در مورد چنگال» وجود ندارد. این چیزی است که من از دیدگاه اقتصادی قدردانی می کنم. این گران است، منابع فشرده است و زمان و پول شما احتمالاً بهتر است در جایی دیگر خرج شود، زمانی که در حال حاضر تأثیرگذارهای زیادی در بازار وجود دارد.
من همچنین اخیراً در طی یک مصاحبه قیاسی با یک ماشین پنجه انجام دادم – و کمی پس زدم. اکنون کمی بهتر می‌فهمم که چرا اینطور است – حداقل تا حدی. MIT با بحث در مورد رویکرد جدید خود برای گرفتن رباتیک، بازی مورد علاقه بازی های چند ساله را فراخوانی می کند و خاطرنشان می کند: «هنگام دستکاری یک پنجه آرکید، بازیکن می تواند هر آنچه را که می خواهد برنامه ریزی کند. اما هنگامی که او دکمه جوی استیک را فشار می دهد، این یک بازی انتظار و دیدن است. اگر پنجه هدف خود را از دست بدهد، باید از صفر شروع کند تا شانس دیگری برای دریافت جایزه داشته باشد.”
اعتبار تصویر: با
اگر لحظه‌ای به آن فکر کنید، متوجه می‌شوید که ناگهان با چیزی مواجه می‌شوید که بارها و بارها در این زمینه تحصیلی مطرح می‌شود: انسان‌ها به این شغل برخورد نمی‌کنند – و دلیلی برای آن وجود دارد. اگر می گویید جسمی را با توزیع وزن عجیب یا غیرمنتظره می گیرید، معمولاً نیازی نیست دست خود را بردارید و دوباره تلاش کنید. شما تنظیم کنید.
این تیم سیستمی را توصیف می‌کند که با استفاده از بازتاب‌ها و بازخوردها، با یک شی در زمان واقعی تنظیم می‌شود. MIT می گوید:
اگر گیره نتواند جسم را بگیرد، به جای عقب نشینی و شروع دوباره مانند اکثر گیره ها، تیم الگوریتمی نوشت که به ربات دستور می دهد تا به سرعت هر یک از سه مانور گرفتن را انجام دهد که آنها را “رفلکس” می نامند. پاسخ به اندازه گیری های زمان واقعی در نوک انگشتان. این سه رفلکس در آخرین سانتی‌متر ربات که به یک جسم نزدیک می‌شود، وارد می‌شوند و انگشتان را قادر می‌سازند تا یک شی را بگیرند، نیشگون بگیرند یا بکشند تا زمانی که نگه‌داشتن بهتری داشته باشد.
جالب اینجاست که این پروژه بر روی محرک هایی ساخته شده است که برای ربات کوچک یوزپلنگ مدرسه ساخته شده اند، که برای کمک به واکنش به زمین های ناهموار در حال پرواز طراحی شده اند. سیستم جدید در اطراف یک بازو با دو انگشت چند مفصلی ساخته شده است. یک دوربین روی پایه و سنسورهایی در قسمت‌های آن قرار دارند که بازخورد را ضبط می‌کنند. سیستم از آن داده ها برای تنظیم بر اساس آن استفاده می کند.
در حال حاضر تیم از گیره برای تمیز کردن اطراف آزمایشگاه استفاده می کند. MIT می گوید:
آنها انواع اشیاء خانگی از جمله یک کاسه، یک فنجان، یک قوطی، یک سیب و یک کیسه تفاله قهوه را روی یک قفسه قرار می دهند. آنها نشان دادند که ربات می تواند به سرعت چنگ خود را با شکل خاص هر شی و در مورد تفاله قهوه، له شدنش تطبیق دهد. از 117 تلاش، گیره گیر به سرعت و با موفقیت اشیاء را در بیش از 90 درصد مواقع بدون نیاز به عقب نشینی و شروع مجدد پس از گرفتن ناموفق انتخاب و قرار داد.