ریختن آلاینده ها از دودها در سراسر جهان ممکن است خبر بدی برای جو باشد ، اما اگر آنها را قبل از بیرون آمدن آنها جذب کنید ، می توانید آلاینده ها را کاهش داده و همزمان مواد ارزشمندی را جمع آوری کنید. این همان کاری است که کاربیکس با راکتور تجزیه کربن خود انجام می دهد ، که مواد معدنی را از انتشار در حالی که منفی کربن باقی می ماند ، استخراج می کند.
Carbix ، که امروز در Disrupt Startup Battlefield ارائه شد ، از فشاری که بر صنایع وارد می شود استفاده می کند تا کربن زدایی کند یا با جریمه و مالیات زیاد مواجه شود. تولید سیمان به تنهایی حدود 8 درصد از انتشار کربن را تشکیل می دهد و مدیران در تلاش هستند تا سبز شوند.
به نظر می رسد مواد معدنی مورد نیاز سیمان و بسیاری از صنایع دیگر به معنای واقعی کلمه دور انداخته می شوند – از لوله های دودکش خارج شده و اجازه می دهند تا در هر جایی که حرکت می کنند مستقر شوند. در واقع ، این مواد معدنی به اندازه کافی ارزشمند هستند که کاربیکس می تواند هزینه کارخانه ها را در قبال امتیاز حذف سیفون و فروش مجدد آنها بپردازد.
Quincy Sammy ، بنیانگذار Carbix ، می گوید: “ما در اصل به ساطع کننده هایی که برای آنها معمولاً به باد می ریزد می پردازیم – آنها انگیزه ای برای این کار ندارند.”
این فرایند یک نسخه سریع از آنچه در طبیعت اتفاق می افتد است: دی اکسید کربن اتمسفر با برخی از مواد معدنی فراوان در تعامل است و به تدریج مواد دیگر مانند کربنات کلسیم ، سنگ آهک را تشکیل می دهد. تبدیل CO2 به سنگ اساس چندین شرکت نوپا در چیزی است که می توانیم آن را به عنوان بازار دائمی جذب کربن بنامیم. Heimdal این کار را با استفاده از آب دریا انجام می دهد و 44.01 در حال تزریق آب با کربن بالا در زمینه های مواد معدنی واکنشی است. البته کاربیکس به سراغ منابع مصنوعی می رود.
این به این شکل عمل می کند: Carbix به سمت یک انتشار دهنده بزرگ CO2 می رود و ذرات معلق را تجزیه و تحلیل می کند. از این رو آنها می توانند پیش بینی کنند که چه مواد معدنی کربناتی را می توانند جدا کنند و برای انجام این کار به چه چیزی نیاز دارند. سپس خروجی تاسیسات از طریق یکی از راکتورهای Carbix هدایت می شود ، که در آن خروجی های مختلف با مواد معدنی واکنشی خام – گچ ، گرد و غبار کوره آهک و سایر منابع از نزدیک برای کاهش تاثیر تدارکات ترکیب می شوند – و مواد مفید مانند مواد لازم برای ساخت سیمان ، شیشه و موارد دیگر. آنها این کالاها را حمل می کنند و مواد اولیه ای را که در غیر این صورت در جو ناپدید می شدند (و سرانجام در یخچالی در جایی فرود آمدند) می فروشند.
راکتور که در حال حاضر در مقیاس اولیه به نام X1 قرار دارد ، قابل دفاع ترین IP در اینجا است و سامی گفت که بخش عمده ای از دانه هایی که با هم قرار می دهند به ساخت مقیاس تولید X2 می رسد ، که چندین صد برابر خواهد داشت. فضای راکتور هر X2 باید بتواند سالانه حدود 16000 تن کربنات در هر راکتور تحمل کند که معادل حدود 8000 تن CO2 است. آنها می توانند به طور موازی کار کنند ، و سامی برآورد کرد که یک فرستنده با اندازه خوب ممکن است از 10 در یک واحد استفاده کند.
نمونه اولیه راکتور X1. X2 حداقل یک مرتبه بزرگتر خواهد بود.
ساده ترین ترتیب این است که فرستنده هزینه های اولیه نصب را با درک مزایای متقابل آینده پرداخت کند. Carbix سپس به طور منظم هزینه مواد استخراج شده را پرداخت می کند – این سود دو برابر است زیرا انتشار دهنده معمولاً هیچ پولی از آنها دریافت نمی کند ، اما میزان انتشار آن در محدوده سقف حساب می شود. سمی تقسیم سود یا توافق های دیگر را رد نکرد ، اما این تنظیمات ترجیحی است.
سامی گفت: “ما با این شرکت ها در حال پیشرفت هستیم ، بنابراین متقابل کلید است.” و در حالی که تولید سیمان اولین عمودی است که مورد هدف قرار گرفته اند ، فرایند Carbix را می توان با بسیاری از صنایع دیگر تطبیق داد.
“ما نمی خواهیم به بخش خاصی وابسته باشیم – گاز دودکش گاز دودکش است. به همین دلیل است که پروژه به صورت انتهایی انجام می شود. ما مردم را از طریق آن راهنمایی می کنیم ما نشان می دهیم که می توانیم در هر صنعتی کار کنیم. “
مانند هر شرکت سخت افزاری که در مقیاس صنعتی کار می کند ، هزینه های اولیه زیادی وجود دارد. کاربیکس در حال کار بر روی یک دور اصلی برای تأمین هزینه ساخت و تأیید راکتور X2 است تا بتوان آن را از طریق کانالهای معمولی بیمه و تأمین کرد. پس از آن ، ترتیبات متقابل خراشیده می آید که به نفع همه افراد درگیر است.
