من یک مورخ هنر هستم که تحقیقات گسترده ای در مورد تحولات بازار «هنر اخیر» انجام داده ام. و من می توانم به شما بگویم که در حال حاضر یک اتفاق نسلی با NFT ها در حال رخ دادن است.
به‌عنوان یک مورخ، این بسیار هیجان‌انگیز است – تقریباً برابر است با یک ستاره‌شناس که تولد یک کهکشان جدید را تماشا کند. نتایج چند میلیون دلاری به دست آمده توسط Cryptopunks، Bored Ape و Beeple، سوابق طولانی در تاریخ حراج های هنری را شکسته است و نشان می دهد که ممکن است به نقطه اوج زمین ساختی پیرامون فرهنگ دیجیتال و ارز مجازی نزدیک شویم.
این نقطه اوج ممکن است در قرن آینده اجتناب ناپذیر باشد، اما سرنوشت برجسته ترین چهره های امروزی به طور قابل توجهی نامشخص است. با مطالعه نزدیک چندین مورد از این چرخه‌ها، می‌توانم با اطمینان بگویم که عواملی که تعیین می‌کنند آیا روندهای هنری به تاریخ هنر تبدیل می‌شوند، در بحبوحه نگارش NFT امروزی توجه کمی به خود جلب می‌کنند.
یعنی جنبش‌هایی که در درازمدت ارزش انتقادی خود را حفظ کرده‌اند (و همچنین ارزش بازار) آن‌هایی هستند که توانسته‌اند خود را به نهادهایی مانند موزه‌ها و دانشگاه‌ها که هم اعتبار و هم ایجاد دانش را می‌آفرینند، بچسبانند.
به عبارت دیگر، دنیای NFT.NYC که اکنون در میدان تایمز اتفاق می‌افتد، چگونه نه تنها به مرکز شهر ساتبی، بلکه در بالای شهر – به MoMA- مرتبط خواهد بود؟ یا به دپارتمان تاریخ هنر و باستان شناسی دانشگاه کلمبیا، که به طور گسترده به عنوان برنامه برجسته مدرن و معاصر در جهان شناخته می شود؟
جهان NFT ممکن است به طور جمعی تصمیم بگیرد که از این سؤالات چشم پوشی کند. هیچ کس فکر نمی کند که به دنبال گلدن گلوب یا مدرسه فیلم NYU باشد تا ارزش ویروسی بودن TikTok را داوری کند.
با این حال، من شک دارم که هیچ تلاش جدی برای پرورش ارزش NFT برای مدت طولانی انجام نشود. برای اکوسیستم چند میلیارد دلاری امروزی خیلی در خطر است که تلاشی برای سازماندهی و مرتب کردن خود نداشته باشد. دروازه بان ها و ذائقه سازان به طور ارگانیک به وجود می آیند، و افراد قدرتمندی در حال حاضر در بازار هنری 60 میلیارد دلاری که صدها سال قبل از جهان NFT وجود دارد، وجود دارند.
در واقع، روابط بین هنرمندان، مجموعه‌داران، متصدیان و دانشگاهیان خطوط گسل‌هایی را شکل داده است که تاریخ هنر در قرن‌های گذشته حول آن شکسته شده است – دسته‌بندی برندگان از بازنده‌ها، رویاپردازان از مقلدها، میراث گرانبها از گذر زمان. و من مطمئن هستم که برای دنیای NFT، این تلاقی ارزش فکری و مالی پتانسیل زیادی دارد. بیشتر از چیزی که تقریباً هر کسی متوجه می شود.
احتمالاً نزدیک‌ترین آنالوگ تاریخی هنر به شور فعلی NFT، ظهور چشمگیر هنر پاپ در اوایل دهه 1960 بود. هنرمندانی مانند جاسپر جانز و اندی وارهول به طور ناگهانی و جدی به تصاویر رنگارنگ و قابل تشخیصی روی آوردند که در رسانه‌های فن‌آوری و غیرکلاسی در چندین چاپ مانند چاپ صفحه و لیتوگرافی تولید می‌شدند.
به عمد یا ناخواسته، این حجم بی‌سابقه‌ای از اجناس برای فروش به افراد تازه‌کار که از مدار Old Master قفل شده بودند، ایجاد کرد. پنجاه قوطی سوپ نسبت به یک ورمیر، از عملکرد بازار بسیار بیشتری پشتیبانی می کند.
صرف نظر از ارزش ناخالص بازار، دوام موفقیت جانز و وارهول به دلیل تلاش‌های فروشنده‌ای به نام لئو کاستلی است، که مسلماً تأثیرگذارترین شخصیت تاریخ هنر مدرن است که نامش فراتر از این رشته شناخته شده نیست.
تحقیقات من نشان داد که چگونه کاستلی مشتاقانه تلاش می‌کرد تا اطمینان حاصل کند که خانه‌اش به دیوار موزه‌ها و به عنوان سوژه‌های تک نگاری‌های دانشگاهی می‌افتد، تلاش‌هایی که او را ملزم می‌کرد گهگاهی هنجارهای اخلاقی و قانونی را زیر پا بگذارد. مهمتر از همه، تلاش های او برای موجی از صداهای مهم جدید شکست: نه تنها اولین جوانان آمریکایی که از آستانه ی قدیس گذراندند، بلکه بسیاری از اولین چهره های آشکارا دگرباشان نیز. به ندرت اجازه رنگ آمیزی در خطوط را می دهد، اما نوشتن تاریخ در زمان واقعی می تواند در را به روی تغییرات ضروری باز کند.
مقدمه‌سازی پاپ از اکوسیستم موزه در تضاد با اپیزود اخیر دموکراسی‌سازی است. «بازگشت به نقاشی» در دهه 1980 نشانگر پویایی حراج NFTها بود، زیرا فروشنده مری بون و مدیرعامل ساتبی، آلفرد تاوبمن، تکنیک‌هایی شبیه به معاملات آتی و خرید حاشیه‌ای – آخرین نوآوری‌های عمده در فضای حراج هنر قبل از بلاک چین – پیشگام شدند. آنها عملاً بنزین را روی آتش بازار ثانویه ریختند، اما بدون توجه قابل توجه به یک ماتریس آکادمیک یا نهادی برای حمایت از کار، احساسات یک شبه آنها عمدتاً به فراموشی سپرده شد.
این چیزها در دراز مدت عمیقاً اهمیت خواهند داشت. با گذشت چندین دهه و قرن، استفاده از ارزهای دیجیتال تقریباً ناگزیر رشد خواهد کرد. تقریباً هر تعاملی در سیاره زمین امروز به نحوی با واسطه فناوری صورت می‌گیرد و ارز ثبت شده به احتمال زیاد تبدیل به چیزی می‌شود که بومی رسانه است. این پتانسیل بلندمدت فرصت بزرگی را برای بازنگری نه تنها در مورد قابلیت‌های بیانی NFT بلکه ابزارهای اساسی ایجاد دانش آکادمیک فراهم می‌کند.
مجموعه فوق‌العاده غنی از پتانسیل‌ها در اینجا کمین کرده است که با توجه به موج‌های آشکار بحران در آموزش عالی، بیش از پیش ضروری‌تر شد. تصور کنید یک دانشمند علوم سیاسی به عنوان بخشی از یک سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO) فرصتی پیدا می‌کند تا با یک مکانیک رای‌گیری تجربی در ارتباط باشد. یا یک مورخ تلاش می کند تا شکاف های موجود در پرونده بایگانی را از طریق تخیل مجدد هنری از بین ببرد.
از تحقیقات دوردست، گاهی اوقات اکتشافات متحول کننده جهان جعل می شوند. مکانیک‌های رای‌گیری ممکن است از حاشیه تجربی به مرکز دولتی منتقل شوند – شاید در نهایت اصلاحات آب و هوایی جامع یا سایر نیازهای قانونی آسمان آبی را رفع کنند. دنیای NFT که این ایده ها در آن انکوبه شده بودند، از طریق همکاری خود با آکادمی، چیزی با اهمیت عمیق ایجاد می کرد. چیزی که ارزش حفظ موزه (و ارزش گذاری بازار) را به عنوان یک مصنوع تاریخی دارد.
در حال حاضر، احتمالات باز در اتر غیرمتمرکز باقی مانده است. چگونه عمل به تاریخ تبدیل می‌شود که در حالت ایده‌آل بهترین اثر خالص را برای جامعه در کل داشته باشد؟