زمین کشاورزی به عنوان یک دارایی کلاس ثابت کرده است که سرمایه گذاری پایدار دهه به دهه است. همبستگی منفی مزرعه با میانگین صنعتی داوجونز برای مدت سه سال در سطح چشمگیر -43 قرار دارد ، و آن را به یک پرچین عالی در برابر نوسانات بازار تبدیل می کند.
این دارایی همچنین از سال 1987 ، زمانی که سرمایه گذاران نهادی شروع به ادغام زمین های کشاورزی در پرتفوی خود کردند ، به طور مداوم افزایش یافته است. سرمایه گذاری در زمین های کشاورزی با مدیریت پایدار می تواند کشاورزی را از یکی از بزرگترین منابع انتشار گازهای گلخانه ای به یکی از بزرگترین غرقاب های کربنی تبدیل کند.
در حالی که سرمایه گذاری در زمین های کشاورزی می تواند درآمد غیرفعال و پرچینی در تقریباً هر شرایط اقتصادی ایجاد کند ، سرمایه گذاری مستقیم روی دارایی تا به امروز غیرقابل دسترسی بوده است.
با این حال ، در حالی که زمین های کشاورزی یکی از قدیمی ترین طبقه های سرمایه گذاری در سراسر جهان است ، سرمایه گذاران متوسط به شیوه ای که میلیاردرها و سرمایه گذاران نهادی دارند به زمین های کشاورزی دسترسی ندارند.
انقلاب های فین تک و تعداد زیادی از استارتاپ ها این وضعیت را تغییر می دهند.
چرا زمین کشاورزی؟
COVID-19 به طریقی که نمی توانستیم پیش بینی کنیم جهان را تحت تأثیر قرار داد و بازارها نیز از این قاعده مستثنی نبودند. S&P 500 در اواسط ماه مارس سقوط کرد و 34 درصد از ارزش اوج خود را قبل از COVID کاهش داد. اما برخلاف بحران های گذشته ، شاخص فقط یک ماه بعد دوباره برگشت.
اما این بدان معنا نیست که بازارهای مالی به طور کامل بهبود یافته اند. ما از آن زمان تاکنون نوسانات زیادی را شاهد بوده ایم ، هم در شکل تجمعات و هم در شکست ها. این امر باعث شده است که بسیاری از سرمایه گذاران برخی از سبد سهام خود را از سهام خارج کنند.
اینجاست که زمین های کشاورزی وارد بحث شدند.
یک طبقه دارایی با ثبات تاریخی
نوسانات بازار سهام بسیار قبل از COVID-19 وجود داشت. آخرین دوره بی ثباتی در سال 2018 آغاز شد و حتی با رشد اقتصاد قبل از همه گیری ادامه یافت. با توجه به غیرقابل پیش بینی بودن بازار سهام ، سرمایه گذاران باید آنچه را که برای سهام و صندوق پیش بینی شده است ، متعادل کنند.