زوجی که خانه متروکه ژاپنی را به مهمانخانه تبدیل کردند

یادداشت ویراستار: برای باز کردن قفل جهان، خبرنامه هفتگی CNN Travel ثبت نام کنید. آخرین اخبار در مورد حمل و نقل هوایی، غذا و نوشیدنی، محل اقامت و سایر تحولات سفر را دریافت کنید.

CNN
–

او سال‌ها را در سرتاسر جهان کوله‌پشتی گذرانده بود و دایسوکه کاجیاما، مسافر ژاپنی، سرانجام آماده بازگشت به خانه برای تعقیب زندگی دیرینه‌اش شد. رویای افتتاح یک مهمانخانه

در سال 2011، کاجیاما به همراه شریک اسرائیلی خود هیلا که در نپال با او آشنا شد، به ژاپن بازگشت و این جفت به دنبال یافتن مکان مناسب برای سرمایه گذاری آینده خود شدند.

با این حال، چند مانع بزرگ در راه آنها وجود داشت. برای شروع، کاجیاما پس از سال ها گشت و گذار در نقاط مختلف جهان مانند کره، تایوان، هند، نپال، گواتمالا، کوبا و کانادا، پول بسیار کمی برای صحبت داشت.

او همچنین به طور اتفاقی دلش به یک خانه سنتی ژاپنی که معمولاً به نام کومینکا شناخته می شود، بود، که معمولاً در طول نسل ها منتقل می شوند.

کاجیما به سی‌ان‌ان سفر می‌گوید: «من می‌خواستم یک خانه سنتی در حومه شهر داشته باشم. که با هم می دویدند “من یک چشم انداز داشتم.”

هنگامی که او نتوانست چیزی را پیدا کند که نیازهایش را برآورده کند، کاجیما تصمیم گرفت جستجوی خود را به سمت تعداد فزاینده خانه های متروکه در کشور تغییر دهد.

همانطور که جوانان مناطق روستایی را به دنبال شغل در شهر ترک می کنند، حومه ژاپن پر از خانه های “ارواح” یا “اکیا” می شود.

طبق گزارش انجمن سیاست ژاپن، در سال 2013، 61 میلیون خانه و 52 میلیون خانوار در ژاپن وجود داشت و با توجه به اینکه انتظار می رود جمعیت این کشور تا سال 2065 از 127 میلیون به حدود 88 میلیون نفر کاهش یابد، این تعداد احتمالاً افزایش می یابد.

کاجیما در حال رانندگی در اطراف تاماتوری، روستایی کوچک واقع در استان شیزوئوکا، بین کیوتو و توکیو، احاطه شده توسط مزارع چای سبز و مزارع برنج بود که با زنی مسن روبرو شد که در حال کشاورزی بود و تصمیم گرفت به او نزدیک شود.

گفتم: آیا می‌دانی خانه‌های خالی در این اطراف وجود دارد؟ و او فقط اشاره کرد،” او به یاد می آورد.

او به منطقه ای که او به آن علامت می داد نگاه کرد و دو خانه نادیده گرفته را در کنار هم دید – یک کارخانه چای سبز سابق و یک خانه کشاورز قدیمی – که در نزدیکی رودخانه قرار داشتند.

هر دو ملک برای حداقل هفت سال خالی از سکنه بودند و نیاز به حجم زیادی کار داشتند. کاجیاما از زن خواست تا با مالک تماس بگیرد تا بداند آیا آنها علاقه مند به فروش هستند یا خیر.

او می‌گوید: «صاحب گفت که هیچ‌کس نمی‌تواند در آنجا زندگی کند، زیرا رها شده است. اما او «نه» نگفت. همه همیشه “نه” می گفتند. اما او این کار را نکرد. بنابراین احساس کردم شانس کمی وجود دارد.»

کاجیاما حدود پنج بار برای بازدید از خانه‌ها برگشت، قبل از اینکه برای مذاکره با مالک خود برود تا توافقی را انجام دهد که باعث می‌شد او از کارخانه درخت سبز قدیمی به عنوان خانه استفاده کند و خانه کشاورز را به مهمانخانه‌ای که همیشه تصور می‌کرد تبدیل کند.

در حالی که او مشتاق خرید هر دو خانه بود، توضیح می‌دهد که سنت‌های مربوط به مالکیت خانه در ژاپن به این معنی است که او نمی‌تواند این کار را تا زمانی که به پسر صاحب فعلی منتقل شود، انجام دهد.

“آنها گفتند “اگر خودت تمام مسئولیت را بر عهده بگیری، می توانی آن را بر عهده بگیری.” بنابراین ما روی کاغذ به توافق رسیدیم.»

هم او و هم هیلا می‌دانستند که کار زیادی در پیش دارند، اما این زوج که در سال 2013 ازدواج کردند، از اینکه یک قدم به داشتن مهمانسرا در مکانی ایده‌آل نزدیک‌تر شده‌اند، بسیار هیجان‌زده بودند.

کاجیما می گوید: «این مکان بسیار خوبی است. “این نزدیک به شهر است، اما واقعا حومه شهر است. همچنین مردم هنوز در اینجا زندگی می کنند و سر کار می روند [in the city].

“خانه نیز روبروی رودخانه است، بنابراین وقتی به خواب می روید می توانید صدای آب را بشنوید.”

به گفته کاجیما، روند پاکسازی خانه که حدود 90 سال قدمت دارد، قبل از شروع کار بازسازی یکی از سخت ترین بخش های این فرآیند بود، فقط به این دلیل که چیزهای زیادی برای مرتب کردن وجود داشت. با این حال، او توانست برخی از موارد را تغییر کاربری دهد.

در طول سال اول، او زمان زیادی را صرف ارتباط با مردم محلی، کسب دانش در مورد خانه، و کمک به کشاورزان محلی در کشاورزی برای سال اول یا بیشتر کرد.

اگرچه او تجربه زیادی در کار نوسازی نداشت، او مدتی را به کشاورزی و تکمیل ساخت و ساز در حالی که کوله‌پشتی می‌کرد، گذرانده بود، و همچنین کارهای عجیبی را برای تعمیر خانه‌های مردم انجام داده بود.

او بسیاری از کارهای مهمانخانه را خودش به پایان رساند، طبقات را عوض کرد و یک توالت اضافه کرد، که به گفته خودش هدیه عروسی از طرف والدینش بود، با هزینه ای حدود 10000 دلار.

او می‌گوید: «من واقعاً حرفه‌ای نیستم.» من دوست دارم نجاری انجام دهم و از خلق چیزها لذت می برم، اما تجربه ای در زمینه خودم ندارم.

“از چند سال کوله‌پشتی‌ام، ساختمان‌های جالب و خانه‌های بسیار جالبی را دیدم که در مغزم آن‌ها را جمع‌آوری می‌کردم.”

کاجیاما مصمم بود با استفاده از مواد سنتی خانه را تا حد امکان معتبر نگه دارد.

او با جمع آوری چوب های سنتی از شرکت های ساختمانی که در حال تخریب خانه های سنتی بودند، پول پس انداز کرد.

او توضیح می دهد: «آنها باید پول را خرج کنند تا آن را دور بریزند. اما برای من، برخی از چیزها مانند گنج است. پس می رفتم و موادی را که می خواستم می گرفتم.

او می‌گوید: «خانه یک سبک بسیار بسیار قدیمی است. “بنابراین اگر مواد مدرن تری بیاورم خوب به نظر نمی رسد. کاملاً معتبر است.»

او توضیح می‌دهد که قبلاً کار بسیار کمی روی خانه انجام شده بود، که برای خانه‌ای که سال‌ها پیش ساخته شده است کاملاً غیرعادی است.

او می گوید: «این کاملاً معتبر است. «معمولاً در خانه‌های سنتی، دیوارها را بازسازی می‌کنند، زیرا عایق آنقدر قوی نیست. بنابراین شما سبک را از دست می دهید.”

او می‌گوید که از دولت حمایت مالی دریافت کرده است، به این معنی که می‌توانست یک نجار بیاورد و همچنین از برنامه تعطیلات کاری ژاپن که به مسافران اجازه می‌دهد در ازای غذا و غذا، زمانی که به کمک اضافی نیاز داشت، کار کنند، بهره‌مند شد.

پس از انجام برخی تحقیقات در مورد مجوزهای مهمانخانه ژاپنی، او متوجه شد که یکی از ساده ترین راه ها برای به دست آوردن مجوز، ثبت ملک به عنوان مهمانخانه کشاورزی است.

از آنجایی که منطقه مملو از جنگل‌های بامبو است، به نظر بی‌معنی به نظر می‌رسید، و کاجیاما تصمیم گرفت هر چیزی را که می‌تواند در مورد پرورش بامبو یاد بگیرد تا بتواند این دو تجارت را با هم ترکیب کند.

او می‌گوید: «من از این طریق کشاورزی را شروع کردم.

در سال 2014، دو سال پس از شروع کار در خانه، این زوج بالاخره توانستند از اولین مهمانان خود استقبال کنند.

کاجیما می گوید: «این احساس زیبایی بود. “البته، این رویای من بود. اما مردم واقعاً قدردانی می کنند که رها شد و من آن را به زندگی بازگرداندم.»

او می گوید که میزبانی از مهمانان از سراسر جهان به او کمک کرده است تا با زندگی سابق خود به عنوان یک کوله گرد در ارتباط بماند.

او می‌گوید: «من در یک مکان می‌مانم، اما مردم به من مراجعه می‌کنند و احساس می‌کنم در حال سفر هستم. امروز استرالیا، فردا بریتانیا و هفته آینده آفریقای جنوبی و هند است.

مردم از جاهای مختلف می آیند و از من دعوت می کنند تا برای شام به آنها ملحق شوم، بنابراین گاهی اوقات به زندگی خانوادگی یک نفر می پیوندم.

متأسفانه هیلا در سال 2022 بر اثر سرطان درگذشت. کاجیما تاکید می کند که همسر محبوبش نقش مهمی در کمک به او برای رسیدن به آرزویش برای داشتن مهمانخانه داشته است و می گوید که بدون او نمی توانست این کار را انجام دهد.

او می افزاید: «ما واقعاً با هم بودیم. او این مکان را با من ایجاد کرد. بدون او اینگونه نبود.»

در حالی که این مهمانسرا سه خوابه که حدود 80 متر مربع وسعت دارد، حدود هشت سال است که باز است، کاجیما همچنان در حال کار بر روی آن است و می گوید که نمی داند چه زمانی کارش تمام می شود.

او اعتراف می کند: «این هرگز تمام نمی شود. من در نیمه راه هستم، احساس می کنم. قبلا زیباست اما رها شده شروع شد، بنابراین به جزئیات بیشتری نیاز دارد. و من در خلق کردن بهتر می شوم، بنابراین برای انجام آن به زمان نیاز دارم.”

او توضیح می‌دهد که نمی‌تواند تا زمانی که مهمانان در خانه هستند، کار را در خانه به پایان برساند. و در حالی که ملک در زمستان تعطیل است، او دو ماه را به عنوان یک کشاورز بامبو سپری می کند و معمولا یک ماه را به مسافرت می گذراند که زمان زیادی برای بازسازی برای او باقی نمی گذارد.

او اذعان می‌کند: «بعضی وقت‌ها من کاری انجام نمی‌دهم.

دره یویی که فعالیت هایی مانند کارگاه های بامبو بافی را ارائه می دهد، در طول سال ها به آوردن مسافران زیادی به روستای تاماتوری کمک کرده است.

او می‌گوید: «بیشتر مهمان‌ها بعد از توکیو می‌آیند، و این یک تضاد است. آنها واقعا خوشحال هستند که طبیعت و سنت خانه ما را به اشتراک می گذارند.

“بیشتر مردم برای مدت طولانی رویای آمدن به ژاپن را در سر می پرورانند و زمان بسیار کوتاهی در اینجا دارند.

بنابراین آنها انرژی بسیار زیبایی دارند. خوشحالم که در این راه میزبانی می کنم و به تعطیلات آنها می پیوندم. خیلی خاصه [for me]”

کاجیما تخمین می زند که او تاکنون حدود 40000 دلار برای کار بازسازی هزینه کرده است، و اگر بازخورد مهمانان و مردم محلی قابل قبول باشد، به نظر می رسد که پول خوبی خرج شده است.

او می افزاید: «مردم از کاری که من انجام داده ام قدردانی می کنند. “پس این باعث می شود احساس خاصی داشته باشم.”

در مورد هیروکو، زنی که بیش از یک دهه پیش خانه را به او نشان داد، کاجیما می‌گوید که از این دگرگونی حیرت زده شده است و از اینکه چه تعداد مسافران بین‌المللی برای اقامت در دره یوی به تاماتوری می‌آیند شگفت‌زده است.

او نمی تواند باور کند که چقدر زیباتر است 1681224164او می گوید. او فکر نمی کرد که اینطور باشد. بنابراین او واقعاً از آن قدردانی می کند. او می‌گوید «ممنونم».

دره یوی1170 Okabecho Tamatori, Fujieda, Shizuoka 421-1101, Japan