همانطور که بازارهای اجاره شهری بهبود می یابند و مردم به شهرها برمی گردند، مردم بار دیگر خود را با تعداد زیادی همسایه جدید در جوامعی می بینند که در تلاش هستند تا شور و نشاط جدیدی را در زندگی پس از قرنطینه در آغوش بگیرند.
OneRoof در حال ساخت یک شبکه اجتماعی برای ساختمان های مسکونی است. برخلاف Nextdoor که جوامع را بر اساس کدهای پستی یا محلهها سازماندهی میکند، OneRoof میخواهد در ساختمانهای بزرگ چند واحدی حضور پیدا کند تا همسایگان بتوانند در حلقههای کوچکتر و فشردهتر یکدیگر را بشناسند.
“[Nextdoor] سلین سونمز، مدیر عامل OneRoof به TechCrunch می گوید: با کدهای پستی و در شهری مانند سانفرانسیسکو یا نیویورک… که ده ها هزار نفر را در بر می گیرد. “این افراد در آن نقطه اشتراک کمتری دارند زیرا استخر بسیار بزرگ است و دیگر مرتبط نیست.”
سونمز خاطرنشان می کند که فقط داشتن چیزهای مشترک نیست، مردم در برقراری ارتباط با تعداد انگشت شماری از همسایگان به جای هزاران نفر از آنها احساس امنیت بیشتری می کنند. سونمز و هم بنیانگذارش (و همسرش) نیکولاوس جورگانتاس امیدوارند که این برنامه بتواند به مردم کمک کند تا راحت تر با افرادی که در آسانسور ساختمان یا راهروها ملاقات می کنند صحبت کنند و روابط با غریبه های نسبتاً غریبی را تقویت کند که همه گیر شدن آن در موارد عمده آن را دشوار کرده است. شهرها
این نرم افزار کوچک است جمع آوری بذر 1.25 میلیون دلاری برای اجرای این چشم انداز، به رهبری جنرال کاتالیست با مشارکت از صندوق اکتشاف کلاینر پرکینز، Dream Machine، Script Capital و Urban US.
این برنامه حول پیامرسانی سازماندهی شده است و به کاربران یک مرکز Slack-مانند برای بحث در مورد موضوعات مختلف با همسایگان و در عین حال سازماندهی جوامع فرعی خود بر اساس علایق میدهد. شایان ذکر است، OneRoof به دنبال تقویت مشارکت عمیق با مدیریت ساختمان نیست، با توجه به اینکه تلاشهای گذشته برای ایجاد تابلوهای پیام گسترده ساختمان تا حد زیادی به دلیل اتکای مدیران ساختمان به تعدیل گروهها شکست خورده است.
فعالیت در چنین مقیاس کوچکی چالش های خود را دارد. مدل آنها متکی به به اصطلاح “همسایگان فوق العاده” است که بسیاری از کارهای اولیه نصب را برای ساختمان خود انجام می دهند. هنگامی که یک کاربر تصمیم می گیرد که می خواهد ساختمان خود را در OneRoof دریافت کند، می تواند درخواست کند که OneRoof بروشورهایی را به صندوق های پستی همسایگان خود ارسال کند که خدمات را تبلیغ می کنند و در عین حال به آنها یک کد اختصاصی برای پیوستن به برنامه خصوصی می دهد. آنها همچنین میتوانند آویزهای درب را درخواست کنند که سونمز میگوید این برنامه موفقیت خاصی با آن داشته است.
این برنامه در حدود 400 ساختمان در شهر نیویورک فعال است و قصد دارد به زودی در شهرهای بزرگ دیگر از جمله بوستون، میامی و لس آنجلس گسترش یابد.